evet kızdım yada kızgınım.kime;
kendime...
nedenlerini çok düşündüm.ama insanın kendini eleştirmesi bazen çok zalimce oluyor.o yüzden hepsini yazamayacağım.ama bildik şeyler.
evet bebek sahibi olmak inanılmaz büyük mutluluk,hatta bana göre en büyük aşk...ben gerçekten aşığım yavruma.belki doğru belki yalnış ama durumum bu doruk paşaya karşı....bu yüzdendirki çok düşüyorum üzerine.günde sürekli arayıp ne yedi, ne içti, altı değiştimi, keyfi nasıl....sorular sorular daraltıyorum bakıcı teyzemizi.allahtan beni anlıyor, hak veriyor.gık demiyor kadıncağız. sadece biraz daha rahat olsan dedi. sen çok yıpratıyorsun kendini.
evet haklı çok yıpratıyorum.arkadaşlar var.konuşuyoruz.benim gibi dakka başı arayan yok, sosyal hayattan kendini soyutlayan yok.tabiki merak ediyorlar ama benim kadar yapmıyorlar. daha rahatlar.sinemaya gidiyorlar, hemde eşleriyle.ki benim en son sinema olayım buz devri 3 ve ben 8 buçuk aylık hamile hatun kişi bu filmden etkilenip bebeişime şeftali ismi koymayı düşünebilir durumdaydım.yada neyse...
kesinlikle onları eleştirmiyorum.hatta gıpta ediyorum.yani biraz daha rahat olsam keşke diyorum.
ilk bakıcı teyzemizi benim ders saatlerime göre çağırdık. yarım gün olduğum gün.okuldan çıkıp gidiyordum hemen eve.biraz geç kalsam( ki ozaman teyzemizin suratı sirke satıyordu zaten.yada extra para lafı geliyordu) en fazla 1 saatten fazla olmuyordu.sonrasında ben panikoluyordum zaten niye dışarıdayım diye.
şimdiki teyzemiz haftanın dört günü geliyor ama ben yine okuldan çıkınca çok ta oyalanmadan eve dönüyorum.sonra niye gezemiyorum, yada bunaldım, daraldım tripleri eşliğinde hem kendimi hemde babamızı kasıyorum resmen.
bu panik, pimpirik halimi biraz frenlemek istiyorum ama olmuyor.sonrasında da salıyorum kendimi hem de kendime çoook kızacak kadar.bu kısır döngü zinciri nasıl kırılır, ne yapmalı bilmiyorum.ama bebeğim doğduğu andan itibaren ve 1 yaşına kadar evde sadece kendim baktığım süre ve sonrasında hala bebeğime en iyi ben bakarım. onun huyunu suyunu sadece en iyi ben anlarım durumundayım.sanırım umutsuz vaka olma yolundayım....
not:ilk defa aynı yazıyı iki blogtada yazdım.anlayım artık ne haldeyim.
Sibelcim, hemen buna bir dur demelisin, yoksa kendini cok yipratirsin. Bende okula yarim donem ara verdim cunku cihan daha 4 bucuk aylikti, icim elvermedi. Ama 12 aylik olunca krese verecegim. Ben eve bakici olayina guvenmiyorum. Kreslerde cok kisi calisiyor, ve orada etkinlikler falan cok oluyor cocuk sosyallesiyor. Eve gelen oturup televizyon izleyebilir mesela butun gun. Neyse konuya donelim, cocuklarimizi hepimiz cok seviyoruz ama kendine ve esine bunu yapma, birakacak birilerin varsa ki bu cok guzel benim burada kimsem yok, bir hafta sonu yada ayda bir bas basa disari cikin. Basbasa olmassa bile alin oglunuzu yaniniza ortak yapilabilecek seyler bulun. Tabi kendine de zaman ayir bence inan bir iki sefer yapsan, aslinda bir sorun olmadigini goreceksin.
YanıtlaSiltaze anne;sağolasın.<ancak yaşayan bilir hesabı:yaşayan destek oluyor.canım iyi ki varsın.
YanıtlaSilmerhaba.yazdıklarına düşündüklerine katılıyorum.ama merak etme aynı durumdayız:)bende bazen çok bunalıyorum ama nedense oğlumu bırakıp bir yerlere yanlız gitmek gezip dolaşmak bana zor geliyor.benim gördüğüm yerleri oda görsün gezdiğim yerleri oda gezsin aldığım keyiflerden oda yaralansın istiyorum ne kadar küçükte olsa bu duygularıonunda yaşamasını istiyorum.
YanıtlaSilbu durum güzel olduğu kadar zor ve yıpratıcıda ama napalım?sanırım bu bizim tabiatmızda var.ne kadar zorlasakta aman beee boşver hayaın tadınıu çıkaralım desekte sen ben ve bizim gibiler sanırım bunu başaramıyoruz.
ama olsun bence dünyanın en güzel değeri biçilemeyecek bebeklerimize sahibiz.birgün gelir büyüdüklerinde bizden ayrılıp gittiklerinde istesekte istemesekte yanlız kaldığımızda zaten pekçok şeye ayıracak vaktimiz olucak.
kendine ve bebişine iyi bak.ayrıca oğlum için yazdıklarına teşekkür ederim
görüşmek üzere