bize kolay ona zor hemde çok karışık...

hergün değişiyor, yeni şeyler öğreniyor keşfediyoruz.
maalesef tuvalet eğitimi bu öğrendiklerimiz kapsamına girmiyor hala:))inanılmaz tepkili,pepenin "şişimiz tuvalete "şarkısını ezbere biliyor ama gel tuvalete diyince yok gitmiyor.valla bu konu ne zaman çözüme ulaşır bilemiyorum.
bugünlerdeki amacımız büyükler gibi merdiven çıkmak:
yani bir ayağını basamağa basıp ,diğerini yanına getirerek merdivene çıkan doruk paşa,şimdi her adımında bir sonraki basamağa basarak çıkmak istiyor merdivenleri,yani bizim gibi...
valla yaşımızın önündemi,gerisindemi bu durum bilemiyorum.ama acayip sabırla deniyor.

mesala, diyelimki sağ ayağı değilde sol ayağını basamağa bastıysa,bir aşağıya iniyor bu sefer sağ ayağını basıp,sonraki basamağa sol ayağını atıyor.yada tam tersi...eğer ona göre yalnış olduysa hiç üşenmiyor bir basamak aşağıya iniyor ve tekrar deniyor.yani inanılmaz bir sabırlar öğrenmeye çalışıyor.aynı şey scoter içinde geçerli...doğru duruşu bulamazsa iniyor ,düşünüyor , tekrar biniyor...hiç yılmıyor, kafasına koyduysa deniyor,doğruyu bulana kadar deniyor...

bizim için basit, kolay dediğimiz şeyleri nasıl öğrenildiğini görmek beni inanılmaz şaşırtıyor.
bazen içimde bir şey dürtüyor al kucağına,hayırrrrrrrr sonra gerçek dürtüm bekle bak yapacak diyor:))
gerçekten bir bebeğin büyürken ki aşamalara tanık olmak insanı olgunlaştıran bir duygu...
tabiki şükretmek bu anlara tanık olduğumuz için...